تمبک

تمبک، پرتکنیک‌ترین و کهن‌ترین ساز کوبه‌ای دنیا است که دارای ریتم‌های کاملا همگام با دستگاه‌ها و پرده‌های موسیقی است و هیچ‌گاه در هنگام اجرای نواختن این ساز و برای رسانیدن بهتر آوای ریتم‌هایش نیازی به ملودی احساس نشده است. در هنگام نواختن ریتم‌های تمبک کافی است تا مقداری از حرکت ریز استفاده شود تا زمینه وارد شدن به ریتم بعدی فراهم شود. هنگامی که مشغول به نواختن ریتم‌های ساز تمبک می‌شوید اوج و هنر زیبایی کار در اجرای ریزه‌کاری‌ها و ریز‌های ممتد دیده می‌شود و درست در همین زمان است که روح متلاطم نوازنده را منشا تغییر و خلق ریتم‌های جدید می‌کند که می‌توانیم از استاد بهمن رجبی به عنوان یکی از برجسته‌ترین نوازندگان تمبک اشاره کنیم که در ثبت گفته‌های ما کافی است تا به یکی از اثرهای این هنرمند گوش فرادهید.
ساز همراه
تمبک در چند دهه اخیر پیشرفت چشمگیری کرده و به عنوان سازی تکنواز و مستقل مطرح شده است. چنانچه اگر کمی توجه کرده باشید متوجه خواهید شد که در اکثر کنسرت‌ها و ارکسترهای بزرگ حضور تمبک جزو ملزومات آن گروه به حساب می‌آید و هرجا که بخواهند ریتم‌ها را به وضوح نشان دهند (البته با همراهی سازهای کوبه‌ای) از ساز تمبک استفاده می‌کنند تا نوای انواع ریتم‌ها با شکل بهتری نواخته شود و در دل و جان شنونده تاثیرهای لازم را بگذارد. پیشرفتی که این ساز طی چند دهه اخیر داشته مرهون تلاش‌های استادان این ساز است که در این میان نقش استاد حسین تهرانی به قدری اهمیت می‌یابد که از او می‌توان به عنوان پدر تمبک‌نوازی ایران یاد کرد. البته در جهانی ساختن دوباره این ساز مرحوم ناصر فرهنگ‌فر، مرحوم امیرناصر افتتاح، استاد محمد اسماعیلی، پژمان حدادی و بهمن رجبی نیز نقش‌های بسیار مهمی را ایفا کرده‌اند و هنرها و اجراهای این افراد بوده است تا سبب شده همگان با ریتم‌های کامل قطعات مختلف آن آشنا بشوند. این استادان از آنجایی که در اجراهایشان هیچ‌گونه ضدضربه یا ضربات خارجی نداشته‌اند و همیشه از فن بداهه‌نوازی نیز بهره برده‌اند سبب شده‌اند تا جای خالی ساز تمبک در هر گروه موسیقی که در آن از تمبک استفاده نشده است به وضوح دیده شود.